We willen je graag het verhaal van taaltrainer François vertellen. Lees verder om te ontdekken hoe deze ‘tevreden traditionalist’ zijn eerste stapjes in de wereld van de digitale didactiek heeft kunnen zetten.
François geeft al tientallen jaren les en wordt alom geprezen door zijn cursisten. In de loop van de jaren heeft hij de wereld van de taaltrainingen wel zien veranderen: zijn cursisten verwachten net dat ietsje meer van hem op digitaal vlak…. Zo vragen ze hem naar interessante websites, apps of online oefeningen om hun taalkennis buiten de lessen bij te spijkeren. Vaak kunnen ze geen twee uur per week meer vrijmaken voor de lessen, maar leren ze wel via de online cursus die het talencentrum waarvoor François werkt, hen aanbiedt.
François is geen ‘digibeet’: hij kan de computer gebruiken, internet, e-mail, zijn tablet… maar verder gaat het niet. Digitaal leren of lesgeven, daar heeft hij niet veel kaas van gegeten (hij bevindt zich in de ‘oranje’, ‘+/-‘ zone, zou je kunnen zeggen). Met zijn motivatie op zich zit het wel snor: hij is best leergierig, maar hij is niet degene die zich gretig op de laatste technische snufjes stort: qua motivatie is hij dus ook eerder als een ‘+/-‘ profiel te klasseren.
François staat bij zijn cursisten bekend om een specifieke techniek die hij toepast, waarbij hij een toestel gebruikt om geluid op te nemen. Tijdens de lessen heeft hij dit opnametoestel steeds bij zich. Terwijl hij lesgeeft, merkt hij bij zijn cursisten vaak terugkerende fouten op in uitspraak, woordkeuze, zinsbouw,…. Dan neemt hij zijn toestel, spreekt zelf de zin in waarin de fout voorkwam en laat dan enkele seconden ‘blanco’. Zo verzamelt hij tijdens de les interessante sleutelzinnen. Na de les stuurt hij deze door naar zijn cursisten via e-mail, of hij geeft een USB-stick door die de de cursisten kunnen kopiëren. Dit is een techniek waar hij wel mee vertrouwd is. Hij noemt zijn creaties de ‘mémophrases’.
Op aanraden van het talencentrum gaat hij hiermee een stapje verder. Eigenlijk begint hij zijn lesgeven wat meer ‘digitaal’ aan te pakken, maar hij begint – gezien zijn profiel – klein, met iets waarmee hij alvast vertrouwd is: hij leert bijvoorbeeld hoe hij zijn ‘mémophrases’ op het e-learningplatform kan uploaden, waardoor ze makkelijker te raadplegen zijn voor zijn trainees. In een volgende stap zal hij leren hoe hij de mémophrases kan gebruiken in oefeningen, bijvoorbeeld door er spreekoefeningen rond te bouwen, waarbij de trainees zichzelf moeten opnemen terwijl ze de mémophrases uitspreken.
Door het feit dat hij kan beginnen met iets praktisch, dat past bij zijn profiel en voorkeur, is de eerste ‘drempelvrees’ alvast overwonnen. De stap naar andere mogelijkheden om digitaal les te geven, is alvast iets kleiner geworden!
